Działania terapeutyczne

Praca terapeutyczna w przedszkolu oparta jest na metodach specjalnych, dostosowanych odpowiednio do możliwości psychofizycznych wychowanków.

Wśród stosowanych w przedszkolu metod pracy wyróżnia się następujące:

METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO W. SHERBORNE – wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania świadomości samego siebie i pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Rozwija orientację w schemacie ciała, w przestrzeni, pozwala nawiązać kontakt wzrokowy;

METODA M. i CH. KNILL – niewątpliwym atutem tej metody jest wykorzystanie zabawy w połączeniu z muzyką i ruchem. Dziecko uczy się łączyć słyszane dźwięki z konkretnymi czynnościami, co daje nie tylko radość z prawidłowo wykonywanych ćwiczeń, ale ponadto zapewnia mu odpowiedni poziom bezpieczeństwa konieczny do nawiązania kontaktu. W efekcie uzyskujemy zwiększoną koncentrację uwagi oraz pamięć, a także usprawniamy koordynację pomiędzy układem nerwowym a mięśniowym;

METODA OŚRODKÓW PRACY – polega na czerpaniu materiału nauczania bezpośrednio z życia, na aktywnym udziale dziecka w zdarzeniach otaczającego świata, stwarza wspaniałe warunki do konkretnego poznania przedmiotów i zjawisk za pomocą wszystkich zmysłów;

STYMULACJA POLISENSORYCZNA WEDŁUG PÓR ROKU – to nauka życia przez życie, zamierzone kształtowanie bodźców w celu wywołania zaplanowanych wrażeń i uczuć z najbliższej rzeczywistości oraz ciała;

ELEMENTY METODY P. DENNISONA – oparta na podstawach neurofizjologii, angażuje między innymi obie strony ciała i ruchy skoordynowane gałek ocznych, rąk i nóg, co równomiernie uaktywnia obie półkule mózgowe;

TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ – jest terapeutyczną i profilaktyczną zabawą edukacyjną, która koordynuje procesy sensoryczne. Polega na wprowadzeniu dziecka w kontrolowanych warunkach w świat bodźców zewnętrznych;

MUZYKOTERAPIA – dziedzina posługująca się muzyką lub jej elementami w celu poprawy funkcjonowania osób z różnymi problemami natury emocjonalnej, fizycznej lub umysłowej;

ARTETERAPIA – to oddziaływanie twórcze w kierunku wywołania doznań, wrażeń i emocji u dziecka poprzez użycie form sztuki, m.in. zajęcia plastyczne: działanie różnorodnymi materiałami plastycznymi, a także naturalnymi, biblioterapia: obcowanie z książką;

METODA DOBREGO STARTU – została opracowana przez M. Bogdanowicz, aby stymulować rozwój psychofizyczny dziecka. To system ćwiczeń oddziałujących przede wszystkim na procesy instrumentalne, percepcyjne i motoryczne. Zasadniczą rolę odgrywają trzy elementy: wzrokowy (wzory graficzne), słuchowy (piosenka) i motoryczny (wykonywanie ruchów zorganizowanych w czasie i przestrzeni, odtwarzanie wzorów graficznych zharmonizowanych z rytmem piosenki);

TECHNIKI RELAKSACYJNE – uwalniają od napięć psychicznych i fizycznych, wyciszają negatywne emocje, pomagają pokonać stres i agresję;

ELEMENTY METODY G. DOMANA – „zabawa w czytanie” polega na czytaniu globalnym, czyli zapamiętywaniu wyrazu jako obrazka. Dziecko zapamiętuje charakterystyczne cechy jednej lub kilku liter cząstkowych bądź końcowych w wyrazie i rozpoznaje wyraz słysząc kojarzone z nim słowo;

ELEMENTY METODY C. ORFFA – zbudowana na trzech przenikających się elementach i obejmuje: słowo, muzykę i ruch. Dąży do uaktywnienia dziecka inspirując go do samodzielnego tworzenia muzyki poprzez kreowanie własnych pomysłów muzycznych przy wykorzystaniu prostych instrumentów perkusyjnych;

ELEMENTY METODY PROGRAMU „WZORY I OBRAZKI” M. FROSTIG, D. HORNE – przygotowuje do nauki czytania i pisania, rozwija percepcję wzrokową. Ćwiczenia mają na celu kształtowanie koordynacji wzrokowo – ruchowej, orientacji w stosunkach przestrzennych oraz umiejętności spostrzegania wzorów na płaszczyźnie. Polegają na cyklu kart graficznych do uzupełniania ze stopniowaniem trudności;

DOGOTERAPIA – metoda wspomagająca proces rehabilitacji z udziałem odpowiednio wyszkolonego psa. To system ćwiczeń i zabaw umożliwiający usprawnianie ruchowe i intelektualne;

ELEMENTY METODY PEDAGOGIKI ZABAWY – pobudza do aktywności, przeżyć, wyzwala emocje, wyobraźnię, twórczość, integruje grupę poprzez zabawę, która jest najbliższa dziecku. To w zabawie dziecko odnajduje radość, poczucie więzi, to ona pozwala wyrazić siebie, ułatwia uczenie się. Zabawy mają tę szczególną zaletę, że zawsze pozostają zachętą, wzmocnieniem motywacji, pobudzeniem zainteresowania, a nie stają się nakazem.

METODA SNOEZELEN – stosowana dzięki istnieniu Sali Doświadczania Świata jest ukierunkowana na zmysłowe doświadczania świata przy pomocy światła, dźwięków, zapachów, muzyki. Metoda ta wywołuje u dziecka dobry nastrój, daje poczucie bezpieczeństwa.

METODA KOMUNIKACJI ALTERNATYWNEJ I WSPOMAGAJĄCEJ (AAC) – SYMBOLE PCS i MAKATON – metoda ma na celu rozwijanie, kształtowanie umiejętności językowych dziecka mającego trudności w mówieniu czy też dziecka niemówiącego, zgodnie z jego własnym, naturalnym sposobem porozumiewania się. Metoda AAC nie hamuje a wspiera mowę. Dzięki alternatywnej i wspomagającej metodzie komunikowania się dziecko potrafi wyrażać swoje uczucia, potrzeby, czuje się rozumiane i słyszane. Może aktywnie uczestniczyć w życiu rodzinnym, społecznym.